معمولا پیش می آید که دوستمان یا افرادی جنس و کالایی را خریده اند و بعد که به نظر ما مورد پسند و مناسب است سوال می کنم که این پیراهن را از کجا خریده ای؟
- یا اینکه در کدام موسسه زبانت را تقویت کردی؟ کدام آرایشگاه رفتی؟
- رستوران خوبی که مدنظر داری کجاست؟
همین که ما از چیز های مورد پسندمان سوال می کنیم و بقیه به ما اطلاعات می دهند درباره آن موضوع این نوعی بازار یابی به حساب می آید.
زیرا وقتی برای مثال فلان پیراهن مورد پسند ماست و مارک و آدرس آن را جویا می شویم؛ یعنی آن مارک، مشتری جدید و بازار جدیدی نزد ما یافته است. که این نوعی بازار یابی است.
حالا اگر فردی که به ما اطلاعات می دهد یا اصلا ما به دیگران اطلاعات می دهیم یعنی معرفی فروشنده کالا و خدمات به دیگران در قبال آن پول و یا پورسانتی دریافت کنیم. این به معنای بازار یابی شبکه ای است.
بازاریابی شبکه ای و کوتاه شدن دست واسطه ها
در واقع بازار یابی شبکه ای سیستمی است برای توزیع کالا و خدمات توسط شبکه هایی از هزاران فروشنده یا توزیع کننده مستقل. توزیع کننده ها با فروختن کالا ها و خدمات و همچنین معرفی و حمایت از فروشندگانی دیگر که عضو سازمان فروش ایشان می شوند کسب درآمد می کنند.
به عبارتی دیگر بازار یابی شبکه ای یک روش جدید توزیع کالا و یا خدماتی است که از قبل در بازار و محیط اطراف وجود داشته است.
فقط در این حالت فروشنده آن کالا یا ارائه دهنده خدمات از روش جدیدی برای ارائه همان محصول یا خدمات قبلی خود استفاده می کنند.
در سبک قدیمی فروش کالا یا خدمات، برای اینکه کالا از دست فرد تولید کننده به مصرف کننده برسد؛ باید از یک سری واسطه ها عبور می کرد و همین وجود واسطه و دست به دست شدن کالا باعث افزایش قیمت آن کالا می شد.
اما در بازاریابی شبکه ای کالا و با خدمات به طور مستقیم مشتری می تواند از سایت مبدا یا کارخانه خریداری کند لذا در اینجا دست واسطه و دلال کوتاه می شود و طبیعتا قیمت هم افزایش نمی یابد.
حال همین پولی که قرار بود به جیب دلال و واسطه می رفت به واسطه افزایش قیمت نزد آن شرکت مبدا می ماند و از نزد همین پول است که کمیسیون مشتریان فعال پرداخت می شود.
پس هر کدام از مشتریان که از کالا و خدمات ارائه شده توسط شرکت رضایت دارند می توانند مشتریان جدیدی برای استفاده از آن کالا و خدمات ارائه و ارجاع دهند و از این راه کمیسیون دریافت کنند.
تفاوت بازار یابی شبکه ای با شرکت های هرمی
بازار یابی شبکه ای نوعی کسب و کار است. یک فرصت یا امکان است برای کسب درآمد و این با شرکت های هرمی تفاوت دارد.
در بازار یابی خدماتی، ما با محصولاتی سر و کار داریم که مصرفی هستند یعنی کالا یا خدماتی که مورد نیاز گروهی از مشتریان بوده و توسط آنان به مصرف می رسد.
اما در شرکت هرمی غالبا کالا یا خدماتی در میان نیست و افراد استخدام می شوند تا نام یا ورقه کاغذی یا کوپنی را سر زبانها بیاندازند.
و این افراد از بابت همین کار عمل کسب می کند.
در بازار یابی شبکه ای افرادی که خودشان مصرف کننده کالا یا خدمات هستند با توجه به رضایت از آن کالا استفاده از آن کالا یا خدمات را نیز به دیگران توصیه می کنند.
و آنچه در این میان معلوم است وجود مشتری و یا نیاز اوست.
افراد یا مشتری ها به عنوان خریدار کالا یا خدمات یک شرکت به نوعی وارد تیم بازاریابی آن شرکت می شوند و با فروش آن کالا ها توزیع و تیم بازاریابی را وسعت می بخشند و این باعث می شود آن کالا و یا خدمات برند بشود و فروش آن افزایش یابد. و توزیع آن هم بدون نیاز به واسطه های بیشتر انجام می شود.
در شرکت های هرمی بدون آنکه محصولی وجود داشته باشد بنای آن ها بر جذب افراد و انسان ها می باشد یعنی مبلغ و پورسانتی می گیرند برای آن افرادی که جذب کرده اند.
شرکت های هرمی به جای آن که کالا را به افراد بفروشند پولی از آنها دریافت می کنند با این فلسفه که در آینده به یک سودی خواهند رسید لذا باید افراد جدیدی را به شرکت جذب کنند.
اما در بازاریابی شبکه ای قانونی و سالم اولا کالا و خدمات مصرفی وجود دارد این کار ممکن است به نسبت سخت باشد و کسی به راحتی نمی تواند ثروتمند بشود.
نتیجه گیری
در بازار یابی شبکه ای فرد، تعدادی از اجناس را از یک شرکت می خرید و به هر کس در هر جا که می تواند می فروشد و بابت این فروس پورسانت می گیرد.
به بیانی دیگر می توان گفت نتورک نوعی از استراتژی فروش است که یک شرکت محصولات خود را بی واسطه به صورت عمده یا خرده فروشی و حتی بدون تبلیغات مستقیما به دست مشتری می رساند و اگر مشتری از خرید خود راضی باشد می تواند همین محصول را برای سود به دیگران معرفی کند.
در بالا به مفهوم و توضیح این نهاد بازاریابی پرداختیم و تفاوت های آن با شرکت های هرمی را نیز بررسی کردیم
سوالات متداول
سیستمی که در آن شرکت ها به جای استفاده و هزینه زیاد از تبلیغات و کوتاه کردن دست واسطه توسط افراد سعی دارند با تبلیغ دهان به دهان محصولات و کالا را تبلیغ کنند و بابت فروش آن پورسانت بگیرند.
در شرکت های هرمی همیشه افرادی که در راس هستند بیشترین سود را می برند و فرد زیر مجموعه هرگز از وی پیشی نخواهد گرفت و غالبا افراد برای جذب افراد پورسانت می گیرند نه فروش کالا.
در بالا اشاره کردیم که غالب مشاغل به همین صورت هستند که با همین تبلیغات اشخاص رونق می گیرند. برای مثال: شما آدرس رستوران خوبی را از دوستتان سوال می کنید و دوست شما با دادن اطلاعات نوعی بازاریابی برای آن رستوران انجام داده حال همین صورت به شکل منسجم تر و با دریافت پورسانت را نتورک می گویند.
